Kościół Chrystusowy w Kołobrzegu

Wzniesiony w latach 20. XX wieku, pierwotnie spełniał funkcje świątyni Kościoła Nowoapostolskiego. Jednak po zakończeniu II wojny światowej i wkroczeniu Armii Czerwonej do Kołobrzegu, obiekt uległ znacznemu zniszczeniu – został splądrowany, co uniemożliwiło dalsze prowadzenie nabożeństw.

Dnia 1 czerwca 1945 roku miała miejsce uroczystość, w trakcie której radzieckie władze wojskowe przekazały miasto stronie polskiej. Od tego czasu, do roku 1978, budynek zmieniający swoje przeznaczenie, był wykorzystywany na różne sposoby. Był m.in. świetlicą zakładu usług rybackich Barka, a następnie służył jako magazyn mebli i produktów spożywczych, aż w końcu przekształcono go w piekarnię należącą do spółdzielni Społem.

W 1979 roku, obiekt został przekazany wspólnocie Kościoła Chrystusowego przez władze państwowe. Po przeprowadzeniu gruntownego remontu, kościół stał się miejscem kultu dla tej wspólnoty w Kołobrzegu. Z czasem, w 1988 roku, zyskał status sali do nabożeństw Kościoła Zborów Chrystusowych, a od 2004 roku funkcjonuje jako część Wspólnoty Kościołów Chrystusowych.

W latach 90. XX wieku, z myślą o rozwoju duchowego życia lokalnej społeczności, przeprowadzono rozbudowę świątyni, dodając nową salę modlitewną oraz budynek wielofunkcyjny. Modernizacyjne prace zakończyły się na początku XXI wieku, co pozwoliło na dalszy rozwój i wzmacnianie wspólnoty w Kołobrzegu.