Ernst Conrad Peterson to postać, która odegrała ważną rolę w historii Kołobrzegu oraz Bydgoszczy. Urodził się w 1778 roku w Kołobrzegu, gdzie rozpoczął swoją karierę zawodową. Zmarł w 1841 roku w Bydgoszczy, pozostawiając po sobie istotny wkład w rozwój lokalnej infrastruktury.
Był on inspektorem Kanału Bydgoskiego, a także miejskim radcą budowlanym. Jego działania miały znaczący wpływ na rozwój budownictwa oraz zarządzanie zasobami wodnymi w regionie.
Życiorys
Ernst Conrad Peterson przyszedł na świat 18 czerwca 1778 roku w Kołobrzegu. Był potomkiem Johanna Gottfrieda, mistrza murarskiego, oraz jego drugiej żony, Dorothy Elisabeth, z domu Mursinna. Swoje pierwsze kroki w rzemiośle budowlanym stawiał pod okiem ojca. W 1795 roku uzyskał paszport podwodowy, co pozwoliło mu na pracę jako pomocnik mierniczego. 22 października tego samego roku po raz pierwszy został zaangażowany przy pomiarze topograficznym Prus Południowych.
W 1796 roku po raz kolejny odwiedził Bydgoszcz, dokąd sprowadził go przyrodni brat Johann Philip, który pełnił funkcję budowniczego odpowiedzialnego za rozbudowę oraz konserwację Kanału Bydgoskiego. Na początku Peterson pracował tam jako uczeń w zawodzie budowlanym. W latach 1797–1799 angażował się w pomiar Drwęcy, co było związane z projektem budowy kanału łączącego Ostródę z Elblągiem, kontynuując prace aż do ujścia Wisły. Po zakończeniu studiów na Akademii Budowlanej w Berlinie w latach 1799–1801 zdobył uprawnienia do samodzielnego prowadzenia prac budowlanych.
Inspektor Kanału Bydgoskiego
W 1801 roku Peterson osiedlił się na stałe w Bydgoszczy, gdzie przyjął posadę inspektora budowlanego. Jego obowiązki obejmowały nadzór budowlany w różnych instytucjach Obwodu Nadnoteckiego oraz monitorowanie prac na Kanale Bydgoskim. Pod koniec 1803 roku został inspektorem budownictwa wodnego, przejmując obowiązki od swojego brata, który został przeniesiony do Gdańska, by nadzorować budowę portu.
W Bydgoszczy Peterson prowadził intensywne prace budowlane związane z Kanałem Bydgoskim, szczególnie w latach 1801–1805. Prace te były konieczne, ponieważ od momentu otwarcia kanału w 1774 roku władze pruskie nie zapewniały odpowiednich funduszy na jego utrzymanie. Jego działania obejmowały oczyszczanie kanału, zabezpieczanie brzegów oraz przebudowę większości drewnianych śluz na trwalsze, murowane konstrukcje. Dodatkowo zbudował szereg nowych jazów oraz ulepszył brzegi kanału, by stworzyć malownicze planty, które przekształciły się w jedno z największych centrów rozrywki w Bydgoszczy.
W okresie Księstwa Warszawskiego pełnił funkcję inspektora Kanału Bydgoskiego, a w jego trakcie zrealizował budowę śluzy Bielawskiej oraz jazu w Dębinku. Podjął się także prac związanych z przebudową kanału zasilającego. Kiedy w 1815 roku Bydgoszcz powróciła pod pruską władzę na skutek kongresu wiedeńskiego, był członkiem delegacji miasta, która złożyła hołd pruskiemu monarsze Fryderykowi Wilhelmowi III.
Działalność gospodarcza
Po zakończeniu pracy w okresie państwowym w 1815 roku, Peterson zajął się działalnością gospodarczą i stał się właścicielem trzech cegielni. Jedna z nich, usytuowana przy śluzie miejskiej, została założona w 1792 roku, by dostarczać cegły do budowy śluz. Drugą cegielnię wybudował w 1803 roku na Żupach, a trzecią zlokalizował na Okolu w 1808 roku. Również w swoim majątku na Czyżkówku zbudował dwa młyny – jeden do przemiału zboża, a drugi do produkcji papieru. W okresie swej działalności posiadał również browar oraz gorzelnię. Wznosił domy mieszkalne dla mieszkańców Bydgoszczy, szczególnie przy ulicach Gdańskiej oraz Grunwaldzkiej.
Działalność samorządowa
Jego silna pozycja majątkowa umożliwiła mu aktywne uczestnictwo w działalności samorządowej. 28 października 1815 roku został wybrany na niepłatnego radcę budowlanego w magistracie miasta. W ramach swojej działalności zajmował się nadzorem budowlanym, dbając o przestrzeganie przepisów w tym zakresie.
Działalność filantropijna
Peterson zasłynął również z działalności charytatywnej. W 1817 roku na własny koszt zbudował szkołę oraz sierociniec na Czyżkówku, zapewniając również wynagrodzenia dla nauczycieli i opiekunów. Zmarł 13 listopada 1841 roku w Bydgoszczy. W 1836 roku został odznaczony Orderem Orła Czerwonego. Prywatnie był mężem Dorothy Elisabeth z domu Senff i miał kilkoro dzieci, wśród których znajdował się Ernst Emil Peterson, pełniący funkcję nadburmistrza Bydgoszczy w latach 1840-1844.
Od 1883 roku jedna z ulic w Śródmieściu Bydgoszczy nosiła imię Petersona, a od 1913 roku także pobliski plac przy ul. Grunwaldzkiej został nazwany pl. Petersona. Po 1945 roku nazwy zostały zmienione na ulicę Obrońców Bydgoszczy i plac Chełmiński. Aktualnie jedna z głównych ulic na terenie Bydgoskiego Parku Przemysłowo Technologicznego nosi nazwisko Ernsta Petersona.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Jakub Adebar | Arkadiusz Szkutnik | Hans-Jürgen Stumpff | Jacek Krawiec | Monika NowosadkoOceń: Ernst Conrad Peterson